ainut
Finnish
Pronunciation
Etymology 1
Derived from the same root as ainoa; ain- + -ut.
Adjective
ainut (not comparable)
Declension
Inflection of ainut (Kotus type 43/ohut, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | ainut | ainuet | |
genitive | ainuen | ainuiden ainuitten | |
partitive | ainutta | ainuita | |
illative | ainueen | ainuisiin ainuihin | |
singular | plural | ||
nominative | ainut | ainuet | |
accusative | nom. | ainut | ainuet |
gen. | ainuen | ||
genitive | ainuen | ainuiden ainuitten | |
partitive | ainutta | ainuita | |
inessive | ainuessa | ainuissa | |
elative | ainuesta | ainuista | |
illative | ainueen | ainuisiin ainuihin | |
adessive | ainuella | ainuilla | |
ablative | ainuelta | ainuilta | |
allative | ainuelle | ainuille | |
essive | ainuena | ainuina | |
translative | ainueksi | ainuiksi | |
abessive | ainuetta | ainuitta | |
instructive | — | ainuin | |
comitative | — | ainuine |
Usage notes
- This adjective is used mostly in the nominative (ainut) and partitive (ainutta) singular, in other cases it is very often replaced by the same case of the synonym ainoa.
Synonyms
Compounds
Etymology 2
Noun
ainut