arkadaş

See also: Arkadaş

Turkish

Etymology

From arka (“back”) +‎ -daş (“fellow, sharer”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɑɾ.ˈkɑ.dɑʃ]
• Hyphenation: ar‧ka‧daş

Noun

arkadaş (definite accusative arkadaşı, plural arkadaşlar)

1. comrade (but it is often used also for friend)

Declension

declension of arkadaş

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaş	arkadaşlar
definite accusative (belirtme)	arkadaşı	arkadaşları
dative (yönelme)	arkadaşa	arkadaşlara
locative (bulunma)	arkadaşta	arkadaşlarda
ablative (ayrılma)	arkadaştan	arkadaşlardan
genitive (tamlayan)	arkadaşın	arkadaşların

possessive forms of arkadaş

benim (my)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaşım	arkadaşlarım
definite accusative (belirtme)	arkadaşımı	arkadaşlarımı
dative (yönelme)	arkadaşıma	arkadaşlarıma
locative (bulunma)	arkadaşımda	arkadaşlarımda
ablative (çıkma)	arkadaşımdan	arkadaşlarımdan
genitive (tamlayan)	arkadaşımın	arkadaşlarımın
senin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaşın	arkadaşların
definite accusative (belirtme)	arkadaşını	arkadaşlarını
dative (yönelme)	arkadaşına	arkadaşlarına
locative (bulunma)	arkadaşında	arkadaşlarında
ablative (çıkma)	arkadaşından	arkadaşlarından
genitive (tamlayan)	arkadaşının	arkadaşlarının
onun (her/his/its)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaşı	arkadaşları
definite accusative (belirtme)	arkadaşını	arkadaşlarını
dative (yönelme)	arkadaşına	arkadaşlarına
locative (bulunma)	arkadaşında	arkadaşlarında
ablative (çıkma)	arkadaşından	arkadaşlarından
genitive (tamlayan)	arkadaşının	arkadaşlarının
bizim (our)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaşımız	arkadaşlarımız
definite accusative (belirtme)	arkadaşımızı	arkadaşlarımızı
dative (yönelme)	arkadaşımıza	arkadaşlarımıza
locative (bulunma)	arkadaşımızda	arkadaşlarımızda
ablative (çıkma)	arkadaşımızdan	arkadaşlarımızdan
genitive (tamlayan)	arkadaşımızın	arkadaşlarımızın
sizin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaşınız	arkadaşlarınız
definite accusative (belirtme)	arkadaşınızı	arkadaşlarınızı
dative (yönelme)	arkadaşınıza	arkadaşlarınıza
locative (bulunma)	arkadaşınızda	arkadaşlarınızda
ablative (çıkma)	arkadaşınızdan	arkadaşlarınızdan
genitive (tamlayan)	arkadaşınızın	arkadaşlarınızın
onların (their)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	arkadaşları	arkadaşları
definite accusative (belirtme)	arkadaşlarını	arkadaşlarını
dative (yönelme)	arkadaşlarına	arkadaşlarına
locative (bulunma)	arkadaşlarında	arkadaşlarında
ablative (çıkma)	arkadaşlarından	arkadaşlarından
genitive (tamlayan)	arkadaşlarının	arkadaşlarının

predicative forms of arkadaş

simple present	singular	plural
ben (I am)	arkadaşım	arkadaşlarım*
sen (you are)	arkadaşsın	arkadaşlarsın*
o (he/she/it is)	arkadaş / arkadaştır	arkadaşlar* / arkadaşlardır*
biz (we are)	arkadaşız	arkadaşlarız
siz (you are)	arkadaşsınız	arkadaşlarsınız
onlar (they are)	arkadaşlar	arkadaşlardır
simple past	singular	plural
ben (I was)	arkadaştım	arkadaşlardım*
sen (you were)	arkadaştın	arkadaşlardın*
o (he/she/it was)	arkadaştı	arkadaşlardı*
biz (we were)	arkadaştık	arkadaşlardık
siz (you were)	arkadaştınız	arkadaşlardınız
onlar (they were)	arkadaştılar	arkadaşlardı
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	arkadaşmışım	arkadaşlarmışım*
sen (you were)	arkadaşmışsın	arkadaşlarmışsın*
o (he/she/it was)	arkadaşmış	arkadaşlarmış*
biz (we were)	arkadaşmışız	arkadaşlarmışız
siz (you were)	arkadaşmışsınız	arkadaşlarmışsınız
onlar (they were)	arkadaşmışlar	arkadaşlarmış
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

Derived terms

Terms derived from arkadaş

• arkadaşla
• arkadaşlı
• arkadaşlık

• arkadaşsa
• arkadaşsız
• arkadaşsızca

• arkadaşsızlık
• arkadaşça
• hayalî arkadaş

See also

• dost