dost

See also: Dost, döst, Döst, doʻst, and dosť

English

Etymology

From do +‎ -st.

Pronunciation

• IPA^(key): /dʌst/
• Homophone: dust
• Rhymes: -ʌst

Verb

dost

1. (archaic) second-person singular simple present indicative of do

Usage notes

Doth and dost are generally used as auxiliary verbs; doeth and doest are generally used as main verbs.

Quotations

• For quotations using this term, see Citations:dost.

Related terms

• didst
• do
• doest
• doth
• thou

 

Anagrams

• DOTs, DTOs, TODs, dots, stod, stød, tods

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		дост
Abjad		دوست‎

Etymology

From Classical Persian دوست‎ (dōst).

Pronunciation

• IPA^(key): [dost]

• Audio

  (file)

Noun

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

1. friend

   Synonym: rəfiq

Declension

Declension of dost
	singular	plural
nominative	dost	dostlar
definite accusative	dostu	dostları
dative	dosta	dostlara
locative	dostda	dostlarda
ablative	dostdan	dostlardan
definite genitive	dostun	dostların

Possessive forms of dost
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostum	dostlarım
sənin (“your”)	dostun	dostların
onun (“his/her/its”)	dostu	dostları
bizim (“our”)	dostumuz	dostlarımız
sizin (“your”)	dostunuz	dostlarınız
onların (“their”)	dostu or dostları	dostları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumu	dostlarımı
sənin (“your”)	dostunu	dostlarını
onun (“his/her/its”)	dostunu	dostlarını
bizim (“our”)	dostumuzu	dostlarımızı
sizin (“your”)	dostunuzu	dostlarınızı
onların (“their”)	dostunu or dostlarını	dostlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostuma	dostlarıma
sənin (“your”)	dostuna	dostlarına
onun (“his/her/its”)	dostuna	dostlarına
bizim (“our”)	dostumuza	dostlarımıza
sizin (“your”)	dostunuza	dostlarınıza
onların (“their”)	dostuna or dostlarına	dostlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumda	dostlarımda
sənin (“your”)	dostunda	dostlarında
onun (“his/her/its”)	dostunda	dostlarında
bizim (“our”)	dostumuzda	dostlarımızda
sizin (“your”)	dostunuzda	dostlarınızda
onların (“their”)	dostunda or dostlarında	dostlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumdan	dostlarımdan
sənin (“your”)	dostundan	dostlarından
onun (“his/her/its”)	dostundan	dostlarından
bizim (“our”)	dostumuzdan	dostlarımızdan
sizin (“your”)	dostunuzdan	dostlarınızdan
onların (“their”)	dostundan or dostlarından	dostlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumun	dostlarımın
sənin (“your”)	dostunun	dostlarının
onun (“his/her/its”)	dostunun	dostlarının
bizim (“our”)	dostumuzun	dostlarımızın
sizin (“your”)	dostunuzun	dostlarınızın
onların (“their”)	dostunun or dostlarının	dostlarının

Derived terms

• dostluq (“friendship”)
• dost-tanış (“friends and acquaintances”)

Crimean Tatar

Etymology

From Persian دوست‎.

Noun

dost

1. friend

Declension

Declension of dost

nominative	dost
genitive	dostnıñ
dative	dostqa
accusative	dostnı
locative	dostta
ablative	dosttan

References

• Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[1], Simferopol: Dolya, →ISBN

Czech

Alternative forms

• dosti

Etymology

Inherited from Old Czech dosti, dost, from Old Czech do- + syt. Compare Polish dość.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdost]

• audio

  (file)

Adverb

dost

1. enough
2. pretty, rather

Further reading

• dost in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• dost in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• dost in Internetová jazyková příručka

Northern Kurdish

Etymology

From Classical Persian دوست‎ (dōst).

Pronunciation

• IPA^(key): /doːst/

Noun

dost ?

1. friend

Romanian

Etymology

Borrowed from German Dosten.

Noun

dost n (plural dosturi)

1. oregano

Declension

Declension of dost

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) dost	dostul	(niște) dosturi	dosturile
genitive/dative	(unui) dost	dostului	(unor) dosturi	dosturilor
vocative	dostule		dosturilor

References

• dost in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Clipping of dosta.

Pronunciation

• IPA^(key): /dôst/

Adverb

dost (Cyrillic spelling дост)

1. (colloquial) enough, sufficiently
2. (colloquial) lots of, plenty of
3. (colloquial) rather, quite (+ adjective or adverb)

   Dost depresivno... ― So depressing...

Synonyms

• dosta

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دوست‎ (dost, “lover, friend, sweetheart”), from Classical Persian دوست‎ (dōst).

Noun

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

1. friend (often, arkadaş is used instead of dost)

   Synonym: (informal) kanka

2. paramour; an illicit male or female lover

   Synonyms: (a female paramour) metres, (slang) zamazingo

Declension

Inflection
Nominative	dost
Definite accusative	dostu
	Singular	Plural
Nominative	dost	dostlar
Definite accusative	dostu	dostları
Dative	dosta	dostlara
Locative	dostta	dostlarda
Ablative	dosttan	dostlardan
Genitive	dostun	dostların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular dostum dostlarım 2nd singular dostun dostların 3rd singular dostu dostları 1st plural dostumuz dostlarımız 2nd plural dostunuz dostlarınız 3rd plural dostları dostları Definite accusative Singular Plural 1st singular dostumu dostlarımı 2nd singular dostunu dostlarını 3rd singular dostunu dostlarını 1st plural dostumuzu dostlarımızı 2nd plural dostunuzu dostlarınızı 3rd plural dostlarını dostlarını Dative Singular Plural 1st singular dostuma dostlarıma 2nd singular dostuna dostlarına 3rd singular dostuna dostlarına 1st plural dostumuza dostlarımıza 2nd plural dostunuza dostlarınıza 3rd plural dostlarına dostlarına Locative Singular Plural 1st singular dostumda dostlarımda 2nd singular dostunda dostlarında 3rd singular dostunda dostlarında 1st plural dostumuzda dostlarımızda 2nd plural dostunuzda dostlarınızda 3rd plural dostlarında dostlarında Ablative Singular Plural 1st singular dostumdan dostlarımdan 2nd singular dostundan dostlarından 3rd singular dostundan dostlarından 1st plural dostumuzdan dostlarımızdan 2nd plural dostunuzdan dostlarınızdan 3rd plural dostlarından dostlarından Genitive Singular Plural 1st singular dostumun dostlarımın 2nd singular dostunun dostlarının 3rd singular dostunun dostlarının 1st plural dostumuzun dostlarımızın 2nd plural dostunuzun dostlarınızın 3rd plural dostlarının dostlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular dostum dostlarım 2nd singular dostsun dostlarsın 3rd singular dost dosttur dostlar dostlardır 1st plural dostuz dostlarız 2nd plural dostsunuz dostlarsınız 3rd plural dostlar dostlardır

Antonyms

• düşman

Derived terms

• dostça
• dostla
• dostluk
• dostsa
• dostsuz
• dostsuzluk

 

Related terms

• dost hayatı
• dost hayatı yaşamak

 

See also

• arkadaş

References

• Redhouse, James W. (1890), “دوست”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 921

Welsh

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔst/

Adjective

dost

1. Soft mutation of tost.

Mutation

Welsh mutation
radical	soft	nasal	aspirate
tost	dost	nhost	thost
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Zazaki

Etymology

From Persian دوست‎ (dôst).

Noun

dost

1. friend

   Synonyms: olboz, ombaz