düşman

See also: dušman, duşman, and dușman

Azeri

Other scripts
Cyrillic	дүшман
Roman	düşman
Perso-Arabic	دوشمان‏

Alternative forms

• düşmən

Etymology

Borrowed from Persian دشمن‏ (došman).

Noun

düşman (definite accusative düşmanı, plural düşmanlar)

1. enemy
2. (military) enemy

Declension

Declension of düşman

	singular	plural
nominative	düşman	düşmanlar
definite accusative	düşmanı	düşmanları
dative	düşmana	düşmanlara
locative	düşmanda	düşmanlarda
ablative	düşmandan	düşmanlardan
definite genitive	düşmanın	düşmanların

Possessive forms of düşman

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	düşmanım	düşmanlarım
sənin (“your”)	düşmanın	düşmanların
onun (“his/her/its”)	düşmanı	düşmanları
bizim (“our”)	düşmanımız	düşmanlarımız
sizin (“your”)	düşmanınız	düşmanlarınız
onların (“their”)	düşmanı	düşmanları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	düşmanımı	düşmanlarımı
sənin (“your”)	düşmanını	düşmanlarını
onun (“his/her/its”)	düşmanını	düşmanlarını
bizim (“our”)	düşmanımızı	düşmanlarımızı
sizin (“your”)	düşmanınızı	düşmanlarınızı
onların (“their”)	düşmanını	düşmanlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	düşmanıma	düşmanlarıma
sənin (“your”)	düşmanına	düşmanlarına
onun (“his/her/its”)	düşmanına	düşmanlarına
bizim (“our”)	düşmanımıza	düşmanlarımıza
sizin (“your”)	düşmanınıza	düşmanlarınıza
onların (“their”)	düşmanına	düşmanlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	düşmanımda	düşmanlarımda
sənin (“your”)	düşmanında	düşmanlarında
onun (“his/her/its”)	düşmanında	düşmanlarında
bizim (“our”)	düşmanımızda	düşmanlarımızda
sizin (“your”)	düşmanınızda	düşmanlarınızda
onların (“their”)	düşmanında	düşmanlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	düşmanımdan	düşmanlarımdan
sənin (“your”)	düşmanından	düşmanlarından
onun (“his/her/its”)	düşmanından	düşmanlarından
bizim (“our”)	düşmanımızdan	düşmanlarımızdan
sizin (“your”)	düşmanınızdan	düşmanlarınızdan
onların (“their”)	düşmanından	düşmanlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	düşmanımın	düşmanlarımın
sənin (“your”)	düşmanının	düşmanlarının
onun (“his/her/its”)	düşmanının	düşmanlarının
bizim (“our”)	düşmanımızın	düşmanlarımızın
sizin (“your”)	düşmanınızın	düşmanlarınızın
onların (“their”)	düşmanının	düşmanlarının

---

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دشمن‏ (düşmen), from Persian دشمن‏ (došman).

Pronunciation

• IPA^(key): [dyʃ.ˈmɑn]
• Hyphenation: düş‧man

Adjective

düşman (comparative daha düşman, superlative en düşman)

1. enemy

Noun

düşman (definite accusative düşmanı, plural düşmanlar)

1. enemy
2. (military) enemy

Declension

declension of düşman

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşman	düşmanlar
definite accusative (belirtme)	düşmanı	düşmanları
dative (yönelme)	düşmana	düşmanlara
locative (bulunma)	düşmanda	düşmanlarda
ablative (ayrılma)	düşmandan	düşmanlardan
genitive (tamlayan)	düşmanın	düşmanların

possessive forms of düşman

benim (my)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşmanım	düşmanlarım
definite accusative (belirtme)	düşmanımı	düşmanlarımı
dative (yönelme)	düşmanıma	düşmanlarıma
locative (bulunma)	düşmanımda	düşmanlarımda
ablative (çıkma)	düşmanımdan	düşmanlarımdan
genitive (tamlayan)	düşmanımın	düşmanlarımın
senin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşmanın	düşmanların
definite accusative (belirtme)	düşmanını	düşmanlarını
dative (yönelme)	düşmanına	düşmanlarına
locative (bulunma)	düşmanında	düşmanlarında
ablative (çıkma)	düşmanından	düşmanlarından
genitive (tamlayan)	düşmanının	düşmanlarının
onun (her/his/its)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşmanı	düşmanları
definite accusative (belirtme)	düşmanını	düşmanlarını
dative (yönelme)	düşmanına	düşmanlarına
locative (bulunma)	düşmanında	düşmanlarında
ablative (çıkma)	düşmanından	düşmanlarından
genitive (tamlayan)	düşmanının	düşmanlarının
bizim (our)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşmanımız	düşmanlarımız
definite accusative (belirtme)	düşmanımızı	düşmanlarımızı
dative (yönelme)	düşmanımıza	düşmanlarımıza
locative (bulunma)	düşmanımızda	düşmanlarımızda
ablative (çıkma)	düşmanımızdan	düşmanlarımızdan
genitive (tamlayan)	düşmanımızın	düşmanlarımızın
sizin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşmanınız	düşmanlarınız
definite accusative (belirtme)	düşmanınızı	düşmanlarınızı
dative (yönelme)	düşmanınıza	düşmanlarınıza
locative (bulunma)	düşmanınızda	düşmanlarınızda
ablative (çıkma)	düşmanınızdan	düşmanlarınızdan
genitive (tamlayan)	düşmanınızın	düşmanlarınızın
onların (their)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	düşmanları	düşmanları
definite accusative (belirtme)	düşmanlarını	düşmanlarını
dative (yönelme)	düşmanlarına	düşmanlarına
locative (bulunma)	düşmanlarında	düşmanlarında
ablative (çıkma)	düşmanlarından	düşmanlarından
genitive (tamlayan)	düşmanlarının	düşmanlarının

predicative forms of düşman

simple present	singular	plural
ben (I am)	düşmanım	düşmanlarım*
sen (you are)	düşmansın	düşmanlarsın*
o (he/she/it is)	düşman / düşmandır	düşmanlar* / düşmanlardır*
biz (we are)	düşmanız	düşmanlarız
siz (you are)	düşmansınız	düşmanlarsınız
onlar (they are)	düşmanlar	düşmanlardır
simple past	singular	plural
ben (I was)	düşmandım	düşmanlardım*
sen (you were)	düşmandın	düşmanlardın*
o (he/she/it was)	düşmandı	düşmanlardı*
biz (we were)	düşmandık	düşmanlardık
siz (you were)	düşmandınız	düşmanlardınız
onlar (they were)	düşmandılar	düşmanlardı
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	düşmanmışım	düşmanlarmışım*
sen (you were)	düşmanmışsın	düşmanlarmışsın*
o (he/she/it was)	düşmanmış	düşmanlarmış*
biz (we were)	düşmanmışız	düşmanlarmışız
siz (you were)	düşmanmışsınız	düşmanlarmışsınız
onlar (they were)	düşmanmışlar	düşmanlarmış
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

Antonyms

• dost