avartumaton

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Finnish[edit]

Participle[edit]

avartumaton

  1. negative participle of avartua

Declension[edit]

Inflection of avartumaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative avartumaton avartumattomat
genitive avartumattoman avartumattomien
partitive avartumatonta avartumattomia
illative avartumattomaan avartumattomiin
singular plural
nominative avartumaton avartumattomat
accusative nom. avartumaton avartumattomat
gen. avartumattoman
genitive avartumattoman avartumattomien
avartumatontenrare
partitive avartumatonta avartumattomia
inessive avartumattomassa avartumattomissa
elative avartumattomasta avartumattomista
illative avartumattomaan avartumattomiin
adessive avartumattomalla avartumattomilla
ablative avartumattomalta avartumattomilta
allative avartumattomalle avartumattomille
essive avartumattomana avartumattomina
translative avartumattomaksi avartumattomiksi
abessive avartumattomatta avartumattomitta
instructive avartumattomin
comitative avartumattomine
Possessive forms of avartumaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor
singular plural
nominative avartumattomani avartumattomani
accusative nom. avartumattomani avartumattomani
gen. avartumattomani
genitive avartumattomani avartumattomieni
avartumatontenirare
partitive avartumatontani avartumattomiani
inessive avartumattomassani avartumattomissani
elative avartumattomastani avartumattomistani
illative avartumattomaani avartumattomiini
adessive avartumattomallani avartumattomillani
ablative avartumattomaltani avartumattomiltani
allative avartumattomalleni avartumattomilleni
essive avartumattomanani avartumattominani
translative avartumattomakseni avartumattomikseni
abessive avartumattomattani avartumattomittani
instructive
comitative avartumattomineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative avartumattomasi avartumattomasi
accusative nom. avartumattomasi avartumattomasi
gen. avartumattomasi
genitive avartumattomasi avartumattomiesi
avartumatontesirare
partitive avartumatontasi avartumattomiasi
inessive avartumattomassasi avartumattomissasi
elative avartumattomastasi avartumattomistasi
illative avartumattomaasi avartumattomiisi
adessive avartumattomallasi avartumattomillasi
ablative avartumattomaltasi avartumattomiltasi
allative avartumattomallesi avartumattomillesi
essive avartumattomanasi avartumattominasi
translative avartumattomaksesi avartumattomiksesi
abessive avartumattomattasi avartumattomittasi
instructive
comitative avartumattominesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative avartumattomamme avartumattomamme
accusative nom. avartumattomamme avartumattomamme
gen. avartumattomamme
genitive avartumattomamme avartumattomiemme
avartumatontemmerare
partitive avartumatontamme avartumattomiamme
inessive avartumattomassamme avartumattomissamme
elative avartumattomastamme avartumattomistamme
illative avartumattomaamme avartumattomiimme
adessive avartumattomallamme avartumattomillamme
ablative avartumattomaltamme avartumattomiltamme
allative avartumattomallemme avartumattomillemme
essive avartumattomanamme avartumattominamme
translative avartumattomaksemme avartumattomiksemme
abessive avartumattomattamme avartumattomittamme
instructive
comitative avartumattominemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative avartumattomanne avartumattomanne
accusative nom. avartumattomanne avartumattomanne
gen. avartumattomanne
genitive avartumattomanne avartumattomienne
avartumatontennerare
partitive avartumatontanne avartumattomianne
inessive avartumattomassanne avartumattomissanne
elative avartumattomastanne avartumattomistanne
illative avartumattomaanne avartumattomiinne
adessive avartumattomallanne avartumattomillanne
ablative avartumattomaltanne avartumattomiltanne
allative avartumattomallenne avartumattomillenne
essive avartumattomananne avartumattominanne
translative avartumattomaksenne avartumattomiksenne
abessive avartumattomattanne avartumattomittanne
instructive
comitative avartumattominenne
third-person possessor
singular plural
nominative avartumattomansa avartumattomansa
accusative nom. avartumattomansa avartumattomansa
gen. avartumattomansa
genitive avartumattomansa avartumattomiensa
avartumatontensarare
partitive avartumatontaan
avartumatontansa
avartumattomiaan
avartumattomiansa
inessive avartumattomassaan
avartumattomassansa
avartumattomissaan
avartumattomissansa
elative avartumattomastaan
avartumattomastansa
avartumattomistaan
avartumattomistansa
illative avartumattomaansa avartumattomiinsa
adessive avartumattomallaan
avartumattomallansa
avartumattomillaan
avartumattomillansa
ablative avartumattomaltaan
avartumattomaltansa
avartumattomiltaan
avartumattomiltansa
allative avartumattomalleen
avartumattomallensa
avartumattomilleen
avartumattomillensa
essive avartumattomanaan
avartumattomanansa
avartumattominaan
avartumattominansa
translative avartumattomakseen
avartumattomaksensa
avartumattomikseen
avartumattomiksensa
abessive avartumattomattaan
avartumattomattansa
avartumattomittaan
avartumattomittansa
instructive
comitative avartumattomineen
avartumattominensa

Anagrams[edit]