azaż

See also: azaz, ažaž, and až až

Old Polish

Etymology

From aza +‎ -ż. First attested in 1464–1468.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /azaːʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /azɒʃ/

Particle

azaż

1. interrogative particle: introduces a yes-no question
   • 1886, Emil Kałużniacki, editor, Die polnische Recension der Magdeburger Urtheile und die einschlägigen deutschen, lateinischen und czechischen Sammlungen, page 140:

     Gdy Warsz nye *przyszgąl, azasz my Mykolay to przepadl y straczyl naprzeczywko mnye, czyly nye?

     [Gdy Warsz nie przysiągł, azaż mi Mikołaj to przepadł i stracił naprzeciwko mnie, czyli nie?]

   • 1877-1881 [1464–1468], Władysław Wisłocki, editor, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego, number 783, page -:

     *Bhilbich radh yako thathcze mystrzewi, gdi przigyedzye, azaz darem czo przi wedzie

     [Byłbych rad jako tatce mistrzewi, gdy przyjedzie, azaż darem co przywiedzie]

Derived terms

particles

• azażby
• azażci

 

Descendants

• Middle Polish: azaż

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “azaż”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish azaż. By surface analysis, aza +‎ -ż.

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈa.zɒʂ/

Particle

azaż

1. (Middle Polish) interrogative particle: introduces a yes-no question

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “azaż”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “azaż”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “azaż”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “aza, azaż, azali, azaliwiem, aża, ażali, za, zaż, azać, azaż, ażli”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 75