błonie

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *bolnьje.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbwɔ.ɲɛ/

Noun

błonie n

1. large pasture, meadow

Declension

Declension of błonie

	singular	plural
nominative	błonie	błonia
genitive	błonia	błoni / błoń
dative	błoniu	błoniom
accusative	błonie	błonia
instrumental	błoniem	błoniami
locative	błoniu	błoniach
vocative	błonie	błonia

Noun

błonie f

1. inflection of błona:
   1. dative singular
   2. locative singular

Further reading

• błonie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN