barkać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bъrkàti. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ba(ː)rkat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /barkat͡ɕ/, /bɒrkat͡ɕ/

Verb

barkać impf

1. (attested in Lesser Poland) to frolic, to rollick
   • 1968 [15th century], Roman Laskowski, Józef Reczek, editors, Glosy polskie rękopisu Sermones de tempore et de sanctis nr. XV 32 Biblioteki OO. Dominikanów w Krakowie z drugiej połowy XV wieku‎^[1], Sandomierz: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, page 89:

     Iterum de locusta scribit idem poeta Ovidius: Llocusta tempore estivo non laborat, sed a rubo ad rubum saltus facit concinendo barką

     [Iterum de locusta scribit idem poeta Ovidius: Llocusta tempore estivo non laborat, sed a rubo ad rubum saltus facit concinendo barka]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “barkać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN