benedykcjonał

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

Internationalism; compare English benedictional. First attested in 1927, but in common usage only as of 1961.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bɛ.nɛ.dɨkˈt͡sjɔ.naw/
  • Rhymes: -ɔnaw
  • Syllabification: be‧ne‧dyk‧cjo‧nał

Noun[edit]

benedykcjonał m inan

  1. (Christianity) benedictional

Declension[edit]

Declension of benedykcjonał
singular plural
nominative benedykcjonał benedykcjonały
genitive benedykcjonału benedykcjonałów
dative benedykcjonałowi benedykcjonałom
accusative benedykcjonał benedykcjonały
instrumental benedykcjonałem benedykcjonałami
locative benedykcjonale benedykcjonałach
vocative benedykcjonale benedykcjonały

Related terms[edit]

adjective
nouns

References[edit]

  1. ^ benedykcjonał in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=benedykcjonał&oldid=76852818"