biduus
Latin
Etymology
From Latin bis + diēs (“day”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈbi.du.us/, [ˈbɪd̪uʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈbi.du.us/, [ˈbiːd̪uːs]
Adjective
biduus (feminine bidua, neuter biduum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | biduus | bidua | biduum | biduī | biduae | bidua | |
Genitive | biduī | biduae | biduī | biduōrum | biduārum | biduōrum | |
Dative | biduō | biduō | biduīs | ||||
Accusative | biduum | biduam | biduum | biduōs | biduās | bidua | |
Ablative | biduō | biduā | biduō | biduīs | |||
Vocative | bidue | bidua | biduum | biduī | biduae | bidua |
Descendants
- English: biduous
References
- “biduus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- biduus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- two days late: biduo serius
- two days late: biduo serius