biezczynić

Old Polish

Etymology

Univerbation of bies +‎ czynić. First attested in 1411.

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bjɛst͡ʃʲɨɲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /bjɛst͡ʃʲɨɲit͡ɕ/

Verb

biezczynić impf

1. (attested in Greater Poland) to insult
   • 1967 [1411], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 447, Kościan:

     Jaco Machna samoczwarta prziszla i wirzuczala Machnø z yey domu y gey rzeczi y gey byeszczine

     [Jako Machna samoczwarta przyszła i wyrzucała Machnę z jej domu i jej rzeczy i jej biezczynię]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(S) (bezczynić) biezczynić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN