bimatus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:34, 4 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From bīmus.

Noun

bīmātus m (genitive bīmātūs); fourth declension

  1. An age of two years

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative bīmātus bīmātūs
Genitive bīmātūs bīmātuum
Dative bīmātuī bīmātibus
Accusative bīmātum bīmātūs
Ablative bīmātū bīmātibus
Vocative bīmātus bīmātūs

References