blanszownik
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From blanszować + -nik. First attested in 1962.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
blanszownik m inan
- blancher (machine for blanching or whitening)
Declension[edit]
Declension of blanszownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | blanszownik | blanszowniki |
| genitive | blanszownika | blanszowników |
| dative | blanszownikowi | blanszownikom |
| accusative | blanszownik | blanszowniki |
| instrumental | blanszownikiem | blanszownikami |
| locative | blanszowniku | blanszownikach |
| vocative | blanszowniku | blanszowniki |
Related terms[edit]
noun
verbs
- blanszować impf
- blanszować pf
References[edit]
- ^ blanszownik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading[edit]
- blanszownik in Polish dictionaries at PWN