blizna

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *blizna, from Proto-Indo-European *bʰlig- (“to strike”), see also Welsh blif (“catapult”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbliz.na/

• Audio:

  (file)

Noun

blizna f

1. scar

Declension

Declension of blizna

	singular	plural
nominative	blizna	blizny
genitive	blizny	blizn
dative	bliźnie	bliznom
accusative	bliznę	blizny
instrumental	blizną	bliznami
locative	bliźnie	bliznach
vocative	blizno	blizny

Further reading

• blizna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN