carroballista
Latin
Etymology
From carrus (“cart”) + ballista.
Noun
carroballista f (genitive carroballistae); first declension
- A ballista mounted on a cart.
- 4th-5th c., Publius Flavius Vegetius Renatus, De Re Militari 2:24
- Carroballistas aliquanto maiores — hae enim longius et uehementius spicula dirigunt — superpositas curriculis cum binis equis uel mulis post aciem conuenit ordinari, et, cum sub ictum teli accesserint, bestiae sagittis ballistariis transfiguntur.
- It is suitable for the rather larger ballistas on carts — which indeed shoot javelins farther and more forcefully — to be arranged placed on tracks behind the line of battle drawn by horses or mules in pairs, and, when one [elephant] might approach before the impact of the missile, the beasts are shot through by ballista arrows.
- Carroballistas aliquanto maiores — hae enim longius et uehementius spicula dirigunt — superpositas curriculis cum binis equis uel mulis post aciem conuenit ordinari, et, cum sub ictum teli accesserint, bestiae sagittis ballistariis transfiguntur.
- 4th-5th c., Publius Flavius Vegetius Renatus, De Re Militari 2:24
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | carroballista | carroballistae |
Genitive | carroballistae | carroballistārum |
Dative | carroballistae | carroballistīs |
Accusative | carroballistam | carroballistās |
Ablative | carroballistā | carroballistīs |
Vocative | carroballista | carroballistae |
References
- “carroballista”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- carroballista in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.