cautus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by ArbDardh (talk | contribs) as of 13:13, 22 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From past participle stem of cavēre.

Pronunciation

Adjective

cautus (feminine cauta, neuter cautum, comparative cautior, adverb cautē or cautim); first/second-declension adjective

  1. cautious, careful
  2. circumspect, prudent
  3. wary

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cautus cauta cautum cautī cautae cauta
Genitive cautī cautae cautī cautōrum cautārum cautōrum
Dative cautō cautō cautīs
Accusative cautum cautam cautum cautōs cautās cauta
Ablative cautō cautā cautō cautīs
Vocative caute cauta cautum cautī cautae cauta

Descendants

  • Albanian: kujdes
  • Galician: couto
  • Portuguese: couto
  • Spanish: coto

References

  • cautus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cautus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • cautus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • cautus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.