centumviratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ken.tum.u̯iˈraː.tus/, [kɛn̪t̪ʊmu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃen.tum.viˈra.tus/, [t͡ʃen̪t̪umviˈräːt̪us]
Noun
[edit]centumvirātus m (genitive centumvirātūs); fourth declension
- centumvirate (rank or office of a centumvir)
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | centumvirātus | centumvirātūs |
Genitive | centumvirātūs | centumvirātuum |
Dative | centumvirātuī | centumvirātibus |
Accusative | centumvirātum | centumvirātūs |
Ablative | centumvirātū | centumvirātibus |
Vocative | centumvirātus | centumvirātūs |