cinereus
Latin
Etymology
From cinis (“ashes”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kiˈne.re.us/, [kɪˈnɛreʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃiˈne.re.us/, [t͡ʃiˈnɛːreus]
Adjective
cinereus (feminine cinerea, neuter cinereum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cinereus | cinerea | cinereum | cinereī | cinereae | cinerea | |
Genitive | cinereī | cinereae | cinereī | cinereōrum | cinereārum | cinereōrum | |
Dative | cinereō | cinereō | cinereīs | ||||
Accusative | cinereum | cineream | cinereum | cinereōs | cinereās | cinerea | |
Ablative | cinereō | cinereā | cinereō | cinereīs | |||
Vocative | cineree | cinerea | cinereum | cinereī | cinereae | cinerea |
Synonyms
- (like ashes): cinerāceus, cinericius
Related terms
Descendants
References
- “cinereus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cinereus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.