cogain

Irish

Alternative forms

• cangail

Etymology

From Middle Irish cocnaid, from Old Irish con·cná, from Proto-Celtic *knāyeti (“to bite, chew”), from Proto-Indo-European *kneh₂- (“to bite, gnaw”). Cognate with Scottish Gaelic cagainn and Welsh cnoi.

Pronunciation

• (Munster, Connacht) IPA^(key): /ˈkɔɡənʲ/
• (Ulster) IPA^(key): /ˈkaɡənʲ/ (as if spelled cagain)

Verb

cogain (present analytic cognaíonn, future analytic cognóidh, verbal noun cogaint, past participle coganta)

1. to chew

Conjugation

conjugation of cogain (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cognaím	cognaíonn tú; cognaír†	cognaíonn sé, sí	cognaímid; cognaíonn muid	cognaíonn sibh	cognaíonn siad; cognaíd†	a chognaíonn; a chognaíos / a gcognaíonn*; a gcognaíos*	cognaítear
	past	chogain mé; chognaíos	chogain tú; chognaís	chogain sé, sí	chognaíomar; chogain muid	chogain sibh; chognaíobhair	chogain siad; chognaíodar	a chogain / ar chogain*	cognaíodh
	past habitual	chognaínn / gcognaínn‡‡	chognaíteá / gcognaíteᇇ	chognaíodh sé, sí / gcognaíodh sé, s퇇	chognaímis; chognaíodh muid / gcognaímis‡‡; gcognaíodh muid‡‡	chognaíodh sibh / gcognaíodh sibh‡‡	chognaídís; chognaíodh siad / gcognaídís‡‡; gcognaíodh siad‡‡	a chognaíodh / a gcognaíodh*	chognaítí / gcognaít퇇
future		cognóidh mé; cognód; cognóchaidh mé†	cognóidh tú; cognóir†; cognóchaidh tú†	cognóidh sé, sí; cognóchaidh sé, sí†	cognóimid; cognóidh muid; cognóchaimid†; cognóchaidh muid†	cognóidh sibh; cognóchaidh sibh†	cognóidh siad; cognóid†; cognóchaidh siad†	a chognóidh; a chognós; a chognóchaidh†; a chognóchas† / a gcognóidh*; a gcognós*; a gcognóchaidh*†; a gcognóchas*†	cognófar; cognóchar†
conditional		chognóinn; chognóchainn† / gcognóinn‡‡; gcognóchainn†‡‡	chognófá; chognóchthᆠ/ gcognófᇇ; gcognóchthᆇ‡	chognódh sé, sí; chognóchadh sé, s토/ gcognódh sé, s퇇; gcognóchadh sé, s톇‡	chognóimis; chognódh muid; chognóchaimis†; chognóchadh muid† / gcognóimis‡‡; gcognódh muid‡‡; gcognóchaimis†‡‡; gcognóchadh muid†‡‡	chognódh sibh; chognóchadh sibh† / gcognódh sibh‡‡; gcognóchadh sibh†‡‡	chognóidís; chognódh siad; chognóchadh siad† / gcognóidís‡‡; gcognódh siad‡‡; gcognóchadh siad†‡‡	a chognódh; a chognóchadh† / a gcognódh*; a gcognóchadh*†	chognófaí; chognóchtha토/ gcognófa퇇; gcognóchtha톇‡
subjunctive	present	go gcognaí mé; go gcognaíod†	go gcognaí tú; go gcognaír†	go gcognaí sé, sí	go gcognaímid; go gcognaí muid	go gcognaí sibh	go gcognaí siad; go gcognaíd†	—	go gcognaítear
	past	dá gcognaínn	dá gcognaíteá	dá gcognaíodh sé, sí	dá gcognaímis; dá gcognaíodh muid	dá gcognaíodh sibh	dá gcognaídís; dá gcognaíodh siad	—	dá gcognaítí
imperative		cognaím	cogain	cognaíodh sé, sí	cognaímis	cognaígí; cognaídh†	cognaídís	—	cognaítear
verbal noun		cogaint
past participle		coganta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

• Alternative verbal nouns: cognadh, cognamh

Derived terms

• guma coganta

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cogain	chogain	gcogain
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “con·cnaí”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Dinneen, Patrick S. (1904) “cognaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 159
• Ó Dónaill, Niall (1977) “cogain”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN