conciliatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.ki.liˈaː.ti.oː/, [kɔŋkɪlʲiˈäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.t͡ʃi.liˈat.t͡si.o/, [kon̠ʲt͡ʃiliˈät̪ː͡s̪io]
Noun
[edit]conciliātiō f (genitive conciliātiōnis); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | conciliātiō | conciliātiōnēs |
Genitive | conciliātiōnis | conciliātiōnum |
Dative | conciliātiōnī | conciliātiōnibus |
Accusative | conciliātiōnem | conciliātiōnēs |
Ablative | conciliātiōne | conciliātiōnibus |
Vocative | conciliātiō | conciliātiōnēs |
References
[edit]- “conciliatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conciliatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conciliatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.