condictitius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

condictītius (feminine condictītia, neuter condictītium); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of condictīcius

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative condictītius condictītia condictītium condictītiī condictītiae condictītia
Genitive condictītiī condictītiae condictītiī condictītiōrum condictītiārum condictītiōrum
Dative condictītiō condictītiō condictītiīs
Accusative condictītium condictītiam condictītium condictītiōs condictītiās condictītia
Ablative condictītiō condictītiā condictītiō condictītiīs
Vocative condictītie condictītia condictītium condictītiī condictītiae condictītia

References

[edit]