condictitius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.dikˈtiː.ti.us/, [kɔn̪d̪ɪkˈt̪iːt̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.dikˈtit.t͡si.us/, [kon̪d̪ikˈt̪it̪ː͡s̪ius]
Adjective
[edit]condictītius (feminine condictītia, neuter condictītium); first/second-declension adjective
- Alternative form of condictīcius
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | condictītius | condictītia | condictītium | condictītiī | condictītiae | condictītia | |
Genitive | condictītiī | condictītiae | condictītiī | condictītiōrum | condictītiārum | condictītiōrum | |
Dative | condictītiō | condictītiō | condictītiīs | ||||
Accusative | condictītium | condictītiam | condictītium | condictītiōs | condictītiās | condictītia | |
Ablative | condictītiō | condictītiā | condictītiō | condictītiīs | |||
Vocative | condictītie | condictītia | condictītium | condictītiī | condictītiae | condictītia |
References
[edit]- “condictitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condictitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.