coniunctio
Latin
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /konˈi̯uːnk.ti.oː/, [kɔnˈi̯uːŋkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈjunk.t͡si.o/, [konˈjuŋkt̪͡s̪io]
Noun
coniūnctiō f (genitive coniūnctiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | coniūnctiō | coniūnctiōnēs |
Genitive | coniūnctiōnis | coniūnctiōnum |
Dative | coniūnctiōnī | coniūnctiōnibus |
Accusative | coniūnctiōnem | coniūnctiōnēs |
Ablative | coniūnctiōne | coniūnctiōnibus |
Vocative | coniūnctiō | coniūnctiōnēs |
Descendants
- → Occitan: conjoncion
- → Russian: конъю́нкция (konʺjúnkcija)
References
- “coniunctio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers