consaepiens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Present participle of cōnsaepiō

Participle

[edit]

cōnsaepiēns (genitive cōnsaepientis); third-declension one-termination participle

  1. fencing around, hedging or fencing in

Declension

[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsaepiēns cōnsaepientēs cōnsaepientia
Genitive cōnsaepientis cōnsaepientium
Dative cōnsaepientī cōnsaepientibus
Accusative cōnsaepientem cōnsaepiēns cōnsaepientēs
cōnsaepientīs
cōnsaepientia
Ablative cōnsaepiente
cōnsaepientī1
cōnsaepientibus
Vocative cōnsaepiēns cōnsaepientēs cōnsaepientia

1When used purely as an adjective.