consulens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of cōnsulō.

Participle[edit]

cōnsulēns (genitive cōnsulentis); third-declension one-termination participle

  1. consulting

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsulēns cōnsulentēs cōnsulentia
Genitive cōnsulentis cōnsulentium
Dative cōnsulentī cōnsulentibus
Accusative cōnsulentem cōnsulēns cōnsulentēs
cōnsulentīs
cōnsulentia
Ablative cōnsulente
cōnsulentī1
cōnsulentibus
Vocative cōnsulēns cōnsulentēs cōnsulentia

1When used purely as an adjective.

Descendants[edit]

  • Italian: consulente
  • Portuguese: consulente