continuatio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From continuō +‎ -tiō.

Noun[edit]

continuātiō f (genitive continuātiōnis); third declension

  1. continuation

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative continuātiō continuātiōnēs
Genitive continuātiōnis continuātiōnum
Dative continuātiōnī continuātiōnibus
Accusative continuātiōnem continuātiōnēs
Ablative continuātiōne continuātiōnibus
Vocative continuātiō continuātiōnēs

Descendants[edit]

References[edit]

  • continuatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • continuatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • continuatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • systematic succession, concatenation: continuatio seriesque rerum, ut alia ex alia nexa et omnes inter se aptae colligataeque sint (N. D. 1. 4. 9)
    • the period: ambitus, circuitus, comprehensio, continuatio (verborum, orationis), also simply periodus