corniculatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From corniculum + -ātus, from a diminutive of cornū (“horn”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kor.ni.kuˈlaː.tus/, [kɔrnɪkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kor.ni.kuˈla.tus/, [kornikuˈläːt̪us]
Adjective
[edit]corniculātus (feminine corniculāta, neuter corniculātum); first/second-declension adjective
- horn-shaped
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | corniculātus | corniculāta | corniculātum | corniculātī | corniculātae | corniculāta | |
Genitive | corniculātī | corniculātae | corniculātī | corniculātōrum | corniculātārum | corniculātōrum | |
Dative | corniculātō | corniculātō | corniculātīs | ||||
Accusative | corniculātum | corniculātam | corniculātum | corniculātōs | corniculātās | corniculāta | |
Ablative | corniculātō | corniculātā | corniculātō | corniculātīs | |||
Vocative | corniculāte | corniculāta | corniculātum | corniculātī | corniculātae | corniculāta |
Synonyms
[edit]Related terms
[edit]Descendants
[edit]- English: corniculate
References
[edit]- “corniculatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- corniculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.