corporalis
Latin
Etymology
From corpus, corporis + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kor.poˈraː.lis/, [kɔrpɔˈräːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kor.poˈra.lis/, [korpoˈräːlis]
Adjective
corporālis (neuter corporāle, adverb corporāliter); third-declension two-termination adjective
- bodily, physical
- corporeal
- (grammar) concrete
- Aldus Pius Manutius (Aldo Manuzio), Grammaticarum institutionum libri IIII/IV:
- Quod est nomen corporale? Quod corpus significat, ut Cato, homo. Quod est nomen incorporale? Quod non significat corpus, ut virtus, angelus.
- Aldus Pius Manutius (Aldo Manuzio), Grammaticarum institutionum libri IIII/IV:
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | corporālis | corporāle | corporālēs | corporālia | |
Genitive | corporālis | corporālium | |||
Dative | corporālī | corporālibus | |||
Accusative | corporālem | corporāle | corporālēs corporālīs |
corporālia | |
Ablative | corporālī | corporālibus | |||
Vocative | corporālis | corporāle | corporālēs | corporālia |
References
- “corporalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- corporalis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- corporalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.