cuminum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Cuminum

Latin[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek κύμῑνον (kúmīnon, cumin), ultimately from Semitic. See cumin for more.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

cumīnum n (genitive cumīnī); second declension

  1. cumin
    • c. 1300, Tractatus de Ponderibus et Mensuris:
      Item centena cere zucarii piperis cumini amigdalarum & alome continet xiii. petras & dimid’ & quelibet petra continet viii. li.
      Futhermore, the hundred of beeswax, sugar, pepper, cumin, almonds, & alum contains 13½ stone & each such stone contains 8 lbs.

Declension[edit]

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative cumīnum cumīna
Genitive cumīnī cumīnōrum
Dative cumīnō cumīnīs
Accusative cumīnum cumīna
Ablative cumīnō cumīnīs
Vocative cumīnum cumīna

Descendants[edit]

References[edit]

  • cuminum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cuminum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • cuminum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.