człowiectwo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From człowiek +‎ -ctwo. First attested in 1301–1350.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /t͡ʃʲɫɔvjɛt͡stfɔ/
  • IPA(key): (15th CE) /t͡ʃʲɫɔvjɛt͡stfɔ/

Noun[edit]

człowiectwo n

  1. humanity (state or nature of being a human, person)
    Synonym: człowieczeństwo
    • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie[1], page cv 8:
      V cem buiach moze nase mdle clouechstuo?
      [W czem bujać może nasze mdłe człowieczstwo?]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 173:
      Po smartwychwstaniu pokazał sie świętemu Jakobowi osobnie, a pięćdziesiąt braciej osobnie, po społu siedząc w swojem człowiectwie (apparuisse cum humanitatis forma)
      [Po smartwychwstaniu pokazał sie świętemu Jakobowi osobnie a pięćdziesiąt braciej osobnie, po społu siedząc w swojem człowiectwie (apparuisse cum humanitatis forma)]

Related terms[edit]

adjectives
adverb
nouns

Descendants[edit]

  • Polish: człowiectwo

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish człowiectwo. By surface analysis, człowiek +‎ -ctwo.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

człowiectwo n

  1. (Middle Polish) humanity (state or nature of being a human, person)
    Synonym: człowieczeństwo

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjectives
adverb
interjections
nouns
verbs

References[edit]