człowiek
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Contents
Kashubian[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Slavic *čьlověkъ, *čelověkъ.
Noun[edit]
człowiek m
- man (human)
Polish[edit]
Etymology[edit]
- From Proto-Slavic *čьlověkъ, *čelověkъ[1].
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
człowiek m pers (diminutive człowieczek)
- man (human)
Declension[edit]
declension of człowiek
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | człowiek | ludzie |
| genitive | człowieka | ludzi |
| dative | człowiekowi | ludziom |
| accusative | człowieka | ludzi |
| instrumental | człowiekiem | ludźmi |
| locative | człowieku | ludziach |
| vocative | człowiecze/człowieku | ludzie |
Related terms[edit]
Derived terms[edit]
- (noun) człowieczeństwo n
External links[edit]
- człowiek in Polish dictionaries at PWN
References[edit]
- ^ Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 80. ISBN 978 90 04 15504 6
