człowiek

Kashubian

Etymology

From Proto-Slavic *čьlověkъ, *čelověkъ, from Proto-Balto-Slavic *kelawaikas.

Noun

człowiek m

1. man (human)

---

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *čьlověkъ, *čelověkъ, from Proto-Balto-Slavic *kelawaikas.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʂwɔ.vjɛk/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvjɛk
• Syllabification: czło‧wiek

Noun

człowiek m pers (diminutive człowieczek, augmentative człowieczysko)

1. man (human)

Declension

Declension of człowiek

	singular	plural
nominative	człowiek	ludzie
genitive	człowieka	ludzi
dative	człowiekowi	ludziom
accusative	człowieka	ludzi
instrumental	człowiekiem	ludźmi
locative	człowieku	ludziach
vocative	człowiecze/człowieku	ludzie

Derived terms

adjective

• człowieczy

 

adverb

• jak człowiek

 

nouns

• biały człowiek
• człeczyna
• człek
• człowieczeństwo
• człowieczę
• człowieczość
• człowieczyna
• człowiek czynu
• człowiek honoru
• człowiek interesu
• człowiek orkiestra
• człowiekowate
• człowiek pióra
• człowiek renesansu
• człowiek rozumny
• człowiek śniegu
• dusza człowiek
• swój człowiek

 

verbs

• odczłowieczać impf, odczłowieczyć pf
• uczłowieczać impf, uczłowieczyć pf

 

Further reading

• człowiek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• człowiek in Polish dictionaries at PWN