dátaigh

Irish

Etymology

dáta (“date”) +‎ -igh

Verb

dátaigh (present analytic dátaíonn, future analytic dátóidh, verbal noun dátú, past participle dátaithe)

1. to date

Conjugation

conjugation of dátaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	dátaím	dátaíonn tú; dátaír†	dátaíonn sé, sí	dátaímid; dátaíonn muid	dátaíonn sibh	dátaíonn siad; dátaíd†	a dhátaíonn; a dhátaíos / a ndátaíonn*; a ndátaíos*	dátaítear
	past	dhátaigh mé; dhátaíos	dhátaigh tú; dhátaís	dhátaigh sé, sí	dhátaíomar; dhátaigh muid	dhátaigh sibh; dhátaíobhair	dhátaigh siad; dhátaíodar	a dhátaigh / ar dhátaigh*	dátaíodh
	past habitual	dhátaínn / ndátaínn‡‡	dhátaíteá / ndátaíteᇇ	dhátaíodh sé, sí / ndátaíodh sé, s퇇	dhátaímis; dhátaíodh muid / ndátaímis‡‡; ndátaíodh muid‡‡	dhátaíodh sibh / ndátaíodh sibh‡‡	dhátaídís; dhátaíodh siad / ndátaídís‡‡; ndátaíodh siad‡‡	a dhátaíodh / a ndátaíodh*	dhátaítí / ndátaít퇇
future		dátóidh mé; dátód; dátóchaidh mé†	dátóidh tú; dátóir†; dátóchaidh tú†	dátóidh sé, sí; dátóchaidh sé, sí†	dátóimid; dátóidh muid; dátóchaimid†; dátóchaidh muid†	dátóidh sibh; dátóchaidh sibh†	dátóidh siad; dátóid†; dátóchaidh siad†	a dhátóidh; a dhátós; a dhátóchaidh†; a dhátóchas† / a ndátóidh*; a ndátós*; a ndátóchaidh*†; a ndátóchas*†	dátófar; dátóchar†
conditional		dhátóinn; dhátóchainn† / ndátóinn‡‡; ndátóchainn†‡‡	dhátófá; dhátóchthᆠ/ ndátófᇇ; ndátóchthᆇ‡	dhátódh sé, sí; dhátóchadh sé, s토/ ndátódh sé, s퇇; ndátóchadh sé, s톇‡	dhátóimis; dhátódh muid; dhátóchaimis†; dhátóchadh muid† / ndátóimis‡‡; ndátódh muid‡‡; ndátóchaimis†‡‡; ndátóchadh muid†‡‡	dhátódh sibh; dhátóchadh sibh† / ndátódh sibh‡‡; ndátóchadh sibh†‡‡	dhátóidís; dhátódh siad; dhátóchadh siad† / ndátóidís‡‡; ndátódh siad‡‡; ndátóchadh siad†‡‡	a dhátódh; a dhátóchadh† / a ndátódh*; a ndátóchadh*†	dhátófaí; dhátóchtha토/ ndátófa퇇; ndátóchtha톇‡
subjunctive	present	go ndátaí mé; go ndátaíod†	go ndátaí tú; go ndátaír†	go ndátaí sé, sí	go ndátaímid; go ndátaí muid	go ndátaí sibh	go ndátaí siad; go ndátaíd†	—	go ndátaítear
	past	dá ndátaínn	dá ndátaíteá	dá ndátaíodh sé, sí	dá ndátaímis; dá ndátaíodh muid	dá ndátaíodh sibh	dá ndátaídís; dá ndátaíodh siad	—	dá ndátaítí
imperative		dátaím	dátaigh	dátaíodh sé, sí	dátaímis	dátaígí; dátaídh†	dátaídís	—	dátaítear
verbal noun		dátú
past participle		dátaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis