díobháil

See also: dìobhail

Irish

Alternative forms

• díoghbháil (superseded)

Etymology

From Old Irish dígbál (“lessening, diminishing, loss, want”), verbal noun of do·gaib (“lessens, diminishes, takes away, removes”).

Noun

díobháil f (genitive singular díobhála, nominative plural díobhálacha)

1. verbal noun of díobháil
2. damage, harm
3. (figurative) injury, wound

Declension

Declension of díobháil

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative díobháil díobhálacha Vocative a dhíobháil a dhíobhálacha Genitive díobhála díobhálacha Dative díobháil díobhálacha

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an díobháil na díobhálacha Genitive na díobhála na ndíobhálacha Dative leis an díobháil don díobháil leis na díobhálacha

Synonyms

• dochar
• damáiste

Derived terms

• déan díobháil

Verb

díobháil (present analytic díobhálann, future analytic díobhálfaidh, verbal noun díobháil, past participle díobháilte)

1. to injure

Conjugation

conjugation of díobháil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	díobhálaim	díobhálann tú; díobhálair†	díobhálann sé, sí	díobhálaimid	díobhálann sibh	díobhálann siad; díobhálaid†	a dhíobhálann; a dhíobhálas / a ndíobhálann*; a ndíobhálas*	díobháiltear
	past	dhíobháil mé; dhíobhálas	dhíobháil tú; dhíobhálais	dhíobháil sé, sí	dhíobhálamar; dhíobháil muid	dhíobháil sibh; dhíobhálabhair	dhíobháil siad; dhíobháladar	a dhíobháil / ar dhíobháil*	díobháladh
	past habitual	dhíobhálainn / ndíobhálainn‡‡	dhíobháilteá / ndíobháilteᇇ	dhíobháladh sé, sí / ndíobháladh sé, s퇇	dhíobhálaimis; dhíobháladh muid / ndíobhálaimis‡‡; ndíobháladh muid‡‡	dhíobháladh sibh / ndíobháladh sibh‡‡	dhíobhálaidís; dhíobháladh siad / ndíobhálaidís‡‡; ndíobháladh siad‡‡	a dhíobháladh / a ndíobháladh*	dhíobháiltí / ndíobháilt퇇
future		díobhálfaidh mé; díobhálfad	díobhálfaidh tú; díobhálfair†	díobhálfaidh sé, sí	díobhálfaimid; díobhálfaidh muid	díobhálfaidh sibh	díobhálfaidh siad; díobhálfaid†	a dhíobhálfaidh; a dhíobhálfas / a ndíobhálfaidh*; a ndíobhálfas*	díobhálfar
conditional		dhíobhálfainn / ndíobhálfainn‡‡	dhíobhálfá / ndíobhálfᇇ	dhíobhálfadh sé, sí / ndíobhálfadh sé, s퇇	dhíobhálfaimis; dhíobhálfadh muid / ndíobhálfaimis‡‡; ndíobhálfadh muid‡‡	dhíobhálfadh sibh / ndíobhálfadh sibh‡‡	dhíobhálfaidís; dhíobhálfadh siad / ndíobhálfaidís‡‡; ndíobhálfadh siad‡‡	a dhíobhálfadh / a ndíobhálfadh*	dhíobhálfaí / ndíobhálfa퇇
subjunctive	present	go ndíobhála mé; go ndíobhálad†	go ndíobhála tú; go ndíobhálair†	go ndíobhála sé, sí	go ndíobhálaimid; go ndíobhála muid	go ndíobhála sibh	go ndíobhála siad; go ndíobhálaid†	—	go ndíobháiltear
	past	dá ndíobhálainn	dá ndíobháilteá	dá ndíobháladh sé, sí	dá ndíobhálaimis; dá ndíobháladh muid	dá ndíobháladh sibh	dá ndíobhálaidís; dá ndíobháladh siad	—	dá ndíobháiltí
imperative		díobhálaim	díobháil	díobháladh sé, sí	díobhálaimis	díobhálaigí; díobhálaidh†	díobhálaidís	—	díobháiltear
verbal noun		díobháil
past participle		díobháilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Synonyms

• déan díobháil