dış

See also: Appendix:Variations of "dis"

Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *taĺ (“outer side”).

Pronunciation

• IPA^(key): [dɯʃ]

Adjective

dış (not comparable)

1. exterior

Noun

dış (definite accusative dışı, plural dışlar)

1. outside; exterior part, area or surface of something.
2. (sports) out

Declension

Inflection
Nominative	dış
Definite accusative	dışı
	Singular	Plural
Nominative	dış	dışlar
Definite accusative	dışı	dışları
Dative	dışa	dışlara
Locative	dışta	dışlarda
Ablative	dıştan	dışlardan
Genitive	dışın	dışların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular dışım dışlarım 2nd singular dışın dışların 3rd singular dışı dışları 1st plural dışımız dışlarımız 2nd plural dışınız dışlarınız 3rd plural dışları dışları Definite accusative Singular Plural 1st singular dışımı dışlarımı 2nd singular dışını dışlarını 3rd singular dışını dışlarını 1st plural dışımızı dışlarımızı 2nd plural dışınızı dışlarınızı 3rd plural dışlarını dışlarını Dative Singular Plural 1st singular dışıma dışlarıma 2nd singular dışına dışlarına 3rd singular dışına dışlarına 1st plural dışımıza dışlarımıza 2nd plural dışınıza dışlarınıza 3rd plural dışlarına dışlarına Locative Singular Plural 1st singular dışımda dışlarımda 2nd singular dışında dışlarında 3rd singular dışında dışlarında 1st plural dışımızda dışlarımızda 2nd plural dışınızda dışlarınızda 3rd plural dışlarında dışlarında Ablative Singular Plural 1st singular dışımdan dışlarımdan 2nd singular dışından dışlarından 3rd singular dışından dışlarından 1st plural dışımızdan dışlarımızdan 2nd plural dışınızdan dışlarınızdan 3rd plural dışlarından dışlarından Genitive Singular Plural 1st singular dışımın dışlarımın 2nd singular dışının dışlarının 3rd singular dışının dışlarının 1st plural dışımızın dışlarımızın 2nd plural dışınızın dışlarınızın 3rd plural dışlarının dışlarının

Antonyms

• iç

Related terms

• daşmaq
• taşmak