dłóto

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dōltò. First attested in 1437.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɫɔːtɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɫotɔ/

Noun

dłóto n

1. chisel
   • 1877-1881 [1437], Władysław Wisłocki, editor, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego, number 228, page 86:

     Dloto celtes

     [Dłóto celtes]

2. (attested in Lesser Poland, Southern Borderlands) narrow-bladed axe
   • 1450, rkps Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej o sygn. KP 224., Uście Solne, Lviv:

     Dextralis est securis sine delabris vlg. ocszą, dloto

     [Dextralis est securis sine delabris vlg. oksza, dłóto]

Descendants

• Polish: dłuto
• Silesian: dłoto

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “dłóto”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN