deditus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:30, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēdō.

Participle

dēditus (feminine dēdita, neuter dēditum); first/second-declension participle

  1. surrendered, consigned
  2. devoted, dedicated

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēditus dēdita dēditum dēditī dēditae dēdita
Genitive dēditī dēditae dēditī dēditōrum dēditārum dēditōrum
Dative dēditō dēditō dēditīs
Accusative dēditum dēditam dēditum dēditōs dēditās dēdita
Ablative dēditō dēditā dēditō dēditīs
Vocative dēdite dēdita dēditum dēditī dēditae dēdita

References

  • deditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • deditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • deditus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • deditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • designedly; intentionally: de industria, dedita opera (opp. imprudens)
    • a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis, vitiis dedita
    • to be the slave of one's appetite: ventri deditum esse
    • to be given to drink: vino deditum esse, indulgere