defraudatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /deː.frau̯ˈdaː.ti.oː/, [d̪eːfräu̯ˈd̪äːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.frau̯ˈdat.t͡si.o/, [d̪efräu̯ˈd̪ät̪ː͡s̪io]
Noun
[edit]dēfraudātiō f (genitive dēfraudātiōnis); third declension
- the act of defrauding
- (figuratively) deficiency
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēfraudātiō | dēfraudātiōnēs |
Genitive | dēfraudātiōnis | dēfraudātiōnum |
Dative | dēfraudātiōnī | dēfraudātiōnibus |
Accusative | dēfraudātiōnem | dēfraudātiōnēs |
Ablative | dēfraudātiōne | dēfraudātiōnibus |
Vocative | dēfraudātiō | dēfraudātiōnēs |
Descendants
[edit]- Italian: defraudazione
- Portuguese: defraudação
- Spanish: defraudación
References
[edit]- “defraudatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- defraudatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.