delikacik
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]From delikat + -ik. First attested in 1588.[1]
Pronunciation
[edit]- IPA(key): /dɛ.liˈka.t͡ɕik/
- (Middle Polish) IPA(key): /dɛ.liˈkɒ.t͡ɕik/
Audio: (file) - Rhymes: -at͡ɕik
- Syllabification: de‧li‧ka‧cik
Noun
[edit]delikacik m pers
- (derogatory) diminutive of delikat
- Synonym: delikatniaczek
Declension
[edit]Declension of delikacik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | delikacik | delikacikowie |
| genitive | delikacika | delikacików |
| dative | delikacikowi | delikacikom |
| accusative | delikacika | delikacików |
| instrumental | delikacikiem | delikacikami |
| locative | delikaciku | delikacikach |
| vocative | delikaciku | delikacikowie |
References
[edit]Further reading
[edit]- delikacik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- delikacik in Polish dictionaries at PWN
- Wiesław Morawski (26.03.2019) “DELIKACIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “delikacik”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “delikacik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “delikacik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 439
- delikacik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego