devicturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of dēvincō.
Participle[edit]
dēvictūrus (feminine dēvictūra, neuter dēvictūrum); first/second-declension participle
- about to defeat
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēvictūrus | dēvictūra | dēvictūrum | dēvictūrī | dēvictūrae | dēvictūra | |
Genitive | dēvictūrī | dēvictūrae | dēvictūrī | dēvictūrōrum | dēvictūrārum | dēvictūrōrum | |
Dative | dēvictūrō | dēvictūrō | dēvictūrīs | ||||
Accusative | dēvictūrum | dēvictūram | dēvictūrum | dēvictūrōs | dēvictūrās | dēvictūra | |
Ablative | dēvictūrō | dēvictūrā | dēvictūrō | dēvictūrīs | |||
Vocative | dēvictūre | dēvictūra | dēvictūrum | dēvictūrī | dēvictūrae | dēvictūra |