dignitas

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 08:32, 4 August 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: Dignitas

Latin

 dignitas on Latin Wikipedia

Etymology

dignus +‎ -tās

Pronunciation

Noun

dignitās f (genitive dignitātis); third declension

  1. worth, merit
  2. fitness, suitability
  3. esteem, standing, status, rank
  4. dignity
    deus ibi magna cum dignitate sedet
    There the God sits with great dignity.

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dignitās dignitātēs
Genitive dignitātis dignitātum
Dative dignitātī dignitātibus
Accusative dignitātem dignitātēs
Ablative dignitāte dignitātibus
Vocative dignitās dignitātēs

Descendants

Template:mid2

References

  • dignitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dignitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dignitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • dignitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to gain dignity; to make oneself a person of consequence: auctoritatem or dignitatem sibi conciliare, parare
    • to insult a person's dignity: auctoritati, dignitati alicuius illudere
    • to be in a dignified position: dignitas est summa in aliquo
    • to be in a dignified position: summa dignitate praeditum esse
    • to consider a thing beneath one's dignity: aliquid alienum (a) dignitate sua or merely a se ducere
    • to guard, maintain one's dignity: dignitatem suam tueri, defendere, retinere, obtinere
    • to be careful of one's dignity: dignitati suae servire, consulere
    • to elevate to the highest dignity: aliquem ad summam dignitatem perducere (B. G. 7. 39)
    • to occupy the first, second position in the state: principem (primum), secundum locum dignitatis obtinere
    • to occupy a very high position in the state: in altissimo dignitatis gradu collocatum, locatum, positum esse
    • to depose, bring down a person from his elevated position: aliquem ex altissimo dignitatis gradu praecipitare (Dom. 37. 98)
    • to overthrow a person (cf. sect. IX. 6): aliquem de dignitatis gradu demovere
    • to attain a position of dignity: dignitatis gradum ascendere