dimittens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of dīmittō.
Participle
[edit]dīmittēns (genitive dīmittentis); third-declension one-termination participle
- dismissing (sending away)
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | ||
Genitive | dīmittentis | dīmittentium | |||
Dative | dīmittentī | dīmittentibus | |||
Accusative | dīmittentem | dīmittēns | dīmittentēs dīmittentīs |
dīmittentia | |
Ablative | dīmittente dīmittentī1 |
dīmittentibus | |||
Vocative | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia |
1When used purely as an adjective.