discitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of discō

Participle[edit]

discitus (feminine discita, neuter discitum); first/second-declension participle

  1. learned, thing learned, that which has been learned

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative discitus discita discitum discitī discitae discita
Genitive discitī discitae discitī discitōrum discitārum discitōrum
Dative discitō discitō discitīs
Accusative discitum discitam discitum discitōs discitās discita
Ablative discitō discitā discitō discitīs
Vocative discite discita discitum discitī discitae discita