discitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of discō
Participle[edit]
discitus (feminine discita, neuter discitum); first/second-declension participle
- learned, thing learned, that which has been learned
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discitus | discita | discitum | discitī | discitae | discita | |
Genitive | discitī | discitae | discitī | discitōrum | discitārum | discitōrum | |
Dative | discitō | discitō | discitīs | ||||
Accusative | discitum | discitam | discitum | discitōs | discitās | discita | |
Ablative | discitō | discitā | discitō | discitīs | |||
Vocative | discite | discita | discitum | discitī | discitae | discita |