dissitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of disserō.

Participle[edit]

dissitus (feminine dissita, neuter dissitum); first/second-declension participle

  1. scattered

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dissitus dissita dissitum dissitī dissitae dissita
Genitive dissitī dissitae dissitī dissitōrum dissitārum dissitōrum
Dative dissitō dissitō dissitīs
Accusative dissitum dissitam dissitum dissitōs dissitās dissita
Ablative dissitō dissitā dissitō dissitīs
Vocative dissite dissita dissitum dissitī dissitae dissita

References[edit]

  • dissitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • dissitus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016