drífa

Icelandic

Etymology

From Old Norse drífa, from Proto-Germanic *drībaną, from Proto-Indo-European *dʰreybʰ- (“to drive, push”). Compare Faroese dríva, Danish and Norwegian drive, Swedish driva, English drive, Dutch drijven, German treiben.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtriːva/

  Rhymes: -iːva

Verb

drífa (strong verb, third-person singular past indicative dreif, third-person plural past indicative drifu, supine drifið)

1. to drive

Conjugation

drífa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að drífa
supine (sagnbót)		drifið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		drífandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dríf	við drífum	present (nútíð)	ég drífi	við drífum
	þú drífur	þið drífið		þú drífir	þið drífið
	hann, hún, það drífur	þeir, þær, þau drífa		hann, hún, það drífi	þeir, þær, þau drífi
past (þátíð)	ég dreif	við drifum	past (þátíð)	ég drifi	við drifum
	þú dreifst	þið drifuð		þú drifir	þið drifuð
	hann, hún, það dreif	þeir, þær, þau drifu		hann, hún, það drifi	þeir, þær, þau drifu
imperative (boðháttur)	dríf (þú)	drífið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	drífðu	drífiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

drifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	drifinn	drifin	drifið		drifnir	drifnar	drifin
accusative (þolfall)	drifinn	drifna	drifið		drifna	drifnar	drifin
dative (þágufall)	drifnum	drifinni	drifnu		drifnum	drifnum	drifnum
genitive (eignarfall)	drifins	drifinnar	drifins		drifinna	drifinna	drifinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	drifni	drifna	drifna		drifnu	drifnu	drifnu
accusative (þolfall)	drifna	drifnu	drifna		drifnu	drifnu	drifnu
dative (þágufall)	drifna	drifnu	drifna		drifnu	drifnu	drifnu
genitive (eignarfall)	drifna	drifnu	drifna		drifnu	drifnu	drifnu

Noun

drífa f (genitive singular drífu, nominative plural drífur)

1. drift, snowdrift, heavy snowfall

Declension

declension of drífa

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	drífa	drífan	drífur	drífurnar
accusative	drífu	drífuna	drífur	drífurnar
dative	drífu	drífunni	drífum	drífunum
genitive	drífu	drífunnar	drífa	drífanna

Synonyms

• drift