ducens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present active participle of dūcō.

Participle[edit]

dūcēns (genitive dūcentis); third-declension one-termination participle

  1. leading, guiding

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dūcēns dūcentēs dūcentia
Genitive dūcentis dūcentium
Dative dūcentī dūcentibus
Accusative dūcentem dūcēns dūcentēs
dūcentīs
dūcentia
Ablative dūcente
dūcentī1
dūcentibus
Vocative dūcēns dūcentēs dūcentia

1When used purely as an adjective.