duriusculus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /duː.riˈus.ku.lus/, [d̪uːriˈʊs̠kʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /du.riˈus.ku.lus/, [d̪uriˈuskulus]
Adjective
[edit]dūriusculus (feminine dūriuscula, neuter dūriusculum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dūriusculus | dūriuscula | dūriusculum | dūriusculī | dūriusculae | dūriuscula | |
Genitive | dūriusculī | dūriusculae | dūriusculī | dūriusculōrum | dūriusculārum | dūriusculōrum | |
Dative | dūriusculō | dūriusculō | dūriusculīs | ||||
Accusative | dūriusculum | dūriusculam | dūriusculum | dūriusculōs | dūriusculās | dūriuscula | |
Ablative | dūriusculō | dūriusculā | dūriusculō | dūriusculīs | |||
Vocative | dūriuscule | dūriuscula | dūriusculum | dūriusculī | dūriusculae | dūriuscula |
References
[edit]- “duriusculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- duriusculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.