dziad

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *dědъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑat/

• Audio:

  (file)

Noun

dziad m pers

1. (archaic or augmentative) grandfather

Declension

Declension of dziad

	singular	plural
nominative	dziad	dziadowie/dziady (deprecative)
genitive	dziada	dziadów
dative	dziadowi	dziadom
accusative	dziada	dziadów
instrumental	dziadem	dziadami
locative	dziadzie	dziadach
vocative	dziadzie	dziadowie

Noun

dziad m pers

1. (derogatory) old man
2. (derogatory) beggar

Declension

Declension of dziad

	singular	plural
nominative	dziad	dziady
genitive	dziada	dziadów
dative	dziadowi	dziadom
accusative	dziada	dziadów
instrumental	dziadem	dziadami
locative	dziadzie	dziadach
vocative	dziadzie (dziadu)	dziady

Noun

dziad m inan

1. (usually in the plural) bur, burr (of burdock)

   Synonym: czep

2. (usually in the plural) blackberry shrub or fruit

Declension

Declension of dziad

	singular	plural
nominative	dziad	dziady
genitive	dziadu	dziadów
dative	dziadowi	dziadom
accusative	dziad	dziady
instrumental	dziadem	dziadami
locative	dziadzie	dziadach
vocative	dziadzie	dziady

Further reading

• Template:R:PWN