dzwonnik

See also: Dzwonnik

Polish

Etymology

From dzwonić +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡zvɔn.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnɲik
• Syllabification: dzwon‧nik
• Homophone: Dzwonnik

Noun

dzwonnik m pers

1. (dated) bell-ringer

Declension

Declension of dzwonnik

	singular	plural
nominative	dzwonnik	dzwonnicy/dzwonniki (deprecative)
genitive	dzwonnika	dzwonników
dative	dzwonnikowi	dzwonnikom
accusative	dzwonnika	dzwonników
instrumental	dzwonnikiem	dzwonnikami
locative	dzwonniku	dzwonnikach
vocative	dzwonniku	dzwonnicy

Noun

dzwonnik m animal

1. neotropical bellbird (any bird of the genus Procnias)

Declension

Declension of dzwonnik

	singular	plural
nominative	dzwonnik	dzwonniki
genitive	dzwonnika	dzwonników
dative	dzwonnikowi	dzwonnikom
accusative	dzwonnika	dzwonniki
instrumental	dzwonnikiem	dzwonnikami
locative	dzwonniku	dzwonnikach
vocative	dzwonniku	dzwonniki

Related terms

adjective

• dzwonkowy

 

nouns

• dzwon
• dzwoneczek
• dzwonek
• dzwonnica

 

verbs

• dzwonić impf, zadzwonić pf

 

Further reading

• dzwonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dzwonnik in Polish dictionaries at PWN