epigraphicus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From the Ancient Greek ἐπῐγρᾰφῐκός (epigraphikós), from ἐπῐγρᾰφή (epigraphḗ, an inscription) +‎ -ῐκός (-ikós, of or pertaining to).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

epigraphicus (feminine epigraphica, neuter epigraphicum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) epigraphic, epigraphical (of or pertaining to [dedicatory] inscriptions)
    Supplementum Epigraphicum GraecumThe Greek Epigraphical Supplement
    • 1620, Petrus á Beeck, Aquiſgranum ſiue Hiſtorica Narratio, De Regiæ S.R.I. & Coronationis Regum Rom., 226:
      [] decedit ex humanis ann. 1483. funeratuſque eſt in templo antiquo vt docet epigraphica inſcriptio inciſa ſaxo []
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1635, Philibert Monet, Invantaire des deux Langues, françoise, et latine, 569/2:
      Cordon, filet de chaque coté de la legeande : Limbus epigraphicus, Monetalis epigraphe linearis orbiculus.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative epigraphicus epigraphica epigraphicum epigraphicī epigraphicae epigraphica
Genitive epigraphicī epigraphicae epigraphicī epigraphicōrum epigraphicārum epigraphicōrum
Dative epigraphicō epigraphicō epigraphicīs
Accusative epigraphicum epigraphicam epigraphicum epigraphicōs epigraphicās epigraphica
Ablative epigraphicō epigraphicā epigraphicō epigraphicīs
Vocative epigraphice epigraphica epigraphicum epigraphicī epigraphicae epigraphica

Related terms[edit]