falsidicus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

falsidicus (feminine falsidica, neuter falsidicum); first/second-declension adjective

  1. lying (adjective), speaking falsely
    • c. 200 BCE – 190 BCE, Plautus, Captivi 3.5.13-17:
      Quia me meamque rem, quod in te uno fuit,
      tuis scelestis falsidicis fallaciis
      deartuasti dilaceravisti atque opes
      confecisti omnes, res ac rationes meas:
      ita mi exemisti Philocratem fallaciis.
      • Translation by Henry Thomas Riley
        Because me and my fortunes, so far as in you singly lay, by your rascally and knavish stratagems you have rent in pieces, and have distracted my affairs and spoiled all my resources and my plans, in that you've thus robbed me of Philocrates by your devices.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative falsidicus falsidica falsidicum falsidicī falsidicae falsidica
Genitive falsidicī falsidicae falsidicī falsidicōrum falsidicārum falsidicōrum
Dative falsidicō falsidicō falsidicīs
Accusative falsidicum falsidicam falsidicum falsidicōs falsidicās falsidica
Ablative falsidicō falsidicā falsidicō falsidicīs
Vocative falsidice falsidica falsidicum falsidicī falsidicae falsidica

References[edit]

  • falsidicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • falsidicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • falsidicus in Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1918; reprinted Darmstadt 1998), vol. 1, col. 2678-2679.
  • Dictionary of Medieval Latin from British Sources