geð

See also: ged, Ged, and GED

Icelandic

Etymology

From Old Norse geð (“mind; mood; wits; senses”), from Proto-Germanic *gadją (“mind; courage”), of unknown origin.

Pronunciation

• IPA^(key): /cɛːð/

  Rhymes: -ɛːð

Noun

geð n (genitive singular geðs, no plural)

1. mind
2. mood, feeling
3. temper, disposition

Declension

declension of geð

n-s	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	geð	geðið	geð	geðin
accusative	geð	geðið	geð	geðin
dative	geði	geðinu	geðum	geðunum
genitive	geðs	geðsins	geða	geðanna

Derived terms

• geðfastur
• geðfelldur
• geðgóður
• geðgæska
• geðillur
• geðlaus
• geðleysi
• geðmikill
• geðnæmur
• geðprúður
• geðprýði
• geðrór
• geðshræring
• geðslegur
• geðstirður
• geðstór
• geðstyggur
• geðveiki
• geðveikur
• geðvondur
• geðþekkur
• geðþekni
• geðþótti